Wraz z pojawieniem się różnorakich darów duchowych u konkretnej osoby, zaczyna się dość trudny i często żmudny proces weryfikacji prawdziwości doświadczanych  łask. Aby dobrze wejść w tematykę rozeznawania, potrzeba nam sobie przypomnieć ogólną definicję charyzmatu.

            Charyzmat jest to wolny dar Boga dla człowieka (chrześcijanina), mający na celu budowanie eklezjalnej wspólnoty uczniów Jezusa. Ta definicja od razu mówi, że charyzmaty (wszystkie) pojawiają się jako dary duchowe udzielone nam w sposób wolny przez Boga (nikt nie może ich wymusić) oraz działające we wspólnocie uczniów Jezusa (misja charyzmatów realizuje wewnątrz Kościoła, choć na zewnątrz wspólnoty dary te są znakami obecności Boga np. dla niewierzących). Charyzmaty są darami praktycznymi, wypływającymi z podstawowej relacji człowieka ze Stwórcą, a więc z łaski uświęcającej. Każdy, kto chce być ostatecznie zbawionym i właściwie budować Eklezję, zacznie od nawrócenia i życia w łasce uświęcającej. Jeśli będzie postępował w świętości, naturalnym jest fakt, że udzielone mu będą dary duchowe.

            Aby rozpoznać wiarygodność i prawdziwą obecność darów duchowych u konkretnej osoby, konieczne jest poznanie stanu wewnętrznego danego człowieka oraz przyglądanie się zewnętrznym aspektom jego posługi. Otóż, aby rozpoznać prawdziwą obecność tak pięknego i pożytecznego daru, jakim jest charyzmat proroctwa, najpierw należy szczegółowo przyjrzeć się osobie, która twierdzi, że taki dar posiada. W przypadku proroctwa nie rozeznajemy tylko pojedynczych wypowiedzi prorockich, ale przede wszystkim osobę proroka. Na co zwrócić szczególną uwagę? (…)

ks. Mateusz Kicka