Wiele pieśni uwielbienia, które obecnie są używane w Kościele, to pieśni tłumaczone najczęściej z języka angielskiego, które tworzą wykonawcy czy zespoły prowadzące uwielbienie. I choć jak mawia mój brat w Chrystusie: „Każde tłumaczenie jest zdradą...”, to jednak staramy się tłumacząc utwory wydobyć z nich maksimum treści i myśli, które autor w nich zawarł. Dlatego polecam w miarę możliwości zapoznawać się z oryginałem utworu wykonywanym przez autora lub innym dobrym wykonaniem – czasami można znaleźć opis sytuacji, moment, który wpłynął na powstanie tekstu, jak i melodii danej pieśni, usłyszeć jak powinna brzmieć.

„Serce moje jest mocne, Boże,
mocne serce moje;
zaśpiewam i zagram.
Zbudź się, duszo moja,
zbudź, harfo i cytro!
Chcę obudzić jutrzenkę.
Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie;
zagram Ci wśród narodów,
bo Twoja łaskawość aż do niebios,
a wierność Twoja po chmury!
Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo,
a Twoja chwała ponad całą ziemię!”
(Psalm 57, 8-12)

Utwór nad którym dzisiaj chciałbym się skupić to pieśń oparta o tekst Psalmu 58,1-2, którą możemy śpiewać między innymi jako pieśń dziękczynną po Komunii Świętej, na zakończenie wieczoru uwielbienia, lub po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem. Jest ona wyrazem wdzięczności za wszelkie otrzymane łaski i dary podczas Eucharystii, adoracji, czy wieczoru uwielbienia. (…)

Mariusz Buczek

TUTAJ można zakupić najnowszy numer czasopisma:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Zeszyty-Odnowy-w-Duchu-Swietym-nr-4-169-2020/1528