Dla właściwej współpracy pasterza – prezbitera i lidera świeckiego, bardzo ważna jest znajomość etapów rozwoju grupy i wspólnoty, bo ich rola na każdym z nich jest inna. Przyjrzyjmy się tej dynamice ich posługi. Jedna uwaga – nie da się w tym miejscu precyzyjnie opisać tych etapów, bo nie taki jest cel tych rozważań. Nie są też podane wszystkie, tylko te najważniejsze.

1. Młodość – stadium początkowe
Pomimo różnych problemów grupa modlitewna rozpoczyna swe istnienie z siłą, zapałem i niewinnością młodości. Wszyscy mają ogromny potencjał, są bardzo twórczy, podejmują proste inicjatywy, mając silną wiarę we własne możliwości angażują się „w ciemno”. Na ogół oczekiwania i wymagania wszystkich wobec siebie nawzajem (ale też wobec innych nie będących w grupie) są bardzo wielkie. Ten etap podobny jest do silnego zakochania, do „miesiąca miodowego”, kiedy nie widzi się wad innych i niedoskonałości grupy. Cechą charakterystyczną tego etapu jest otwartość na Słowo Boże. Członkowie grupy czują jego głód. Ono staje się dla nich Słowem życia. Pan zaczyna działać wśród nich i przez nich z wielką mocą. Jest Panem Zwycięzcą, który uzdrawia, uwalnia, czyni cuda. (…)

Małgorzata Stuła-Topolska

TUTAJ można zakupić najnowszy numer czasopisma:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Zeszyty-Odnowy-w-Duchu-Swietym-nr-4-169-2020/1528