Charyzmaty są darami Boga, udzielonymi w celu budowania Mistycznego Ciała Jezusa – Kościoła. Nie są darami dla konkretnego człowieka i nie uświęcają. Szczególnie będą się ujawniać w misji ewangelizacji i w innych działaniach z nią związanych. Nie wolno oddzielać charyzmatów od Kościoła i działań ewangelizacyjnych – wtedy postępujemy w sprzeczności z naturą charyzmatów. Możemy o nie prosić, rozwijać je, uczyć się nimi posługiwać, ale nie ma czegoś takiego jak „nauka charyzmatów”.

Owoce posługi autentycznego charyzmatyka:

• zawsze utrzymuje porządek łaski: najpierw łaska uświęcająca, potem charyzmatyczna;
• charyzmaty nigdy nie są odłączone od ewangelizacji – wręcz przeciwnie, one do niej przynależą. Będą występowały tam, gdzie jest realizowana posługa ewangelizacji;
• rozwój duchowy na podstawie na wypracowanych dróg katolickiej mistyki;
• pełna współpraca z przełożonymi;
• wykorzenianie grzechów, pielęgnowanie cnót;
• medytacja Pisma Świętego;
• adoracja i kontemplacja;
• otwieranie się na Słowo Boże i Bożą wolę;
• rozwój modlitewnego życia;
• pełnienie dzieł miłosierdzia;
• asceza i pokuta;
• jednoczenie innych;
• poddawanie merytorycznej ocenie (spowiednika, kierownika duchowego, przełożonego) ewentualnych proroctw, krytyczne spojrzenie, sprawdzalność (weryfikacja biblijna, dogmatyczna, z zakresu teologii duchowości);
• prowadzenie dziennika dla weryfikacji i samosprawdzenia;
• brak pośpiechu na rozeznawanie charyzmatów zawsze potrzeba czasu;
• kryterium owocności – owoce we wspólnocie i świętość osoby, postęp na drodze wzrostu duchowego;
• lektura dokumentów Kościoła, Ojców Kościoła, mistyków;
• spotkania w szkole/diakonii proroków – nauka od doświadczonych w tym względzie osób;
• spójność w działaniu – aktywność człowieka na zewnątrz wynika z serca.

ks. Mateusz Kicka