Charyzmaty są darami Boga, udzielonymi w celu budowania Mistycznego Ciała Jezusa – Kościoła. Nie są darami dla konkretnego człowieka i nie uświęcają. Szczególnie będą się ujawniać w misji ewangelizacji i w innych działaniach z nią związanych. Nie wolno oddzielać charyzmatów od Kościoła i działań ewangelizacyjnych – wtedy postępujemy w sprzeczności z naturą charyzmatów. Możemy o nie prosić, rozwijać je, uczyć się nimi posługiwać, ale nie ma czegoś takiego jak „nauka charyzmatów”.
Owoce posługi autentycznego charyzmatyka:
- zawsze utrzymuje porządek łaski: najpierw łaska uświęcająca, potem charyzmatyczna;
- charyzmaty nigdy nie są odłączone od ewangelizacji – wręcz przeciwnie, one do niej przynależą. Będą występowały tam, gdzie jest realizowana posługa ewangelizacji;
- rozwój duchowy na podstawie na wypracowanych dróg katolickiej mistyki;
- pełna współpraca z przełożonymi;
- wykorzenianie grzechów, pielęgnowanie cnót;
- medytacja Pisma Świętego;
- adoracja i kontemplacja;
- otwieranie się na Słowo Boże i Bożą wolę;
- rozwój modlitewnego życia;
- pełnienie dzieł miłosierdzia;
- asceza i pokuta;
- jednoczenie innych;
- poddawanie merytorycznej ocenie (spowiednika, kierownika duchowego, przełożonego) ewentualnych proroctw, krytyczne spojrzenie, sprawdzalność (weryfikacja biblijna, dogmatyczna, z zakresu teologii duchowości);
- prowadzenie dziennika dla weryfikacji i samosprawdzenia;
- brak pośpiechu na rozeznawanie charyzmatów zawsze potrzeba czasu;
- kryterium owocności – owoce we wspólnocie i świętość osoby, postęp na drodze wzrostu duchowego;
- lektura dokumentów Kościoła, Ojców Kościoła, mistyków;
- spotkania w szkole/diakonii proroków – nauka od doświadczonych w tym względzie osób;
- spójność w działaniu – aktywność człowieka na zewnątrz wynika z serca.
ks. Mateusz Kicka